-
1 wątpliwoś|ć
f 1. (brak pewności) doubt- dręcząca wątpliwość a nagging a. gnawing doubt- bez cienia wątpliwości without a. beyond a shadow of a doubt- w razie wątpliwości if a. when in doubt, in case of doubt- budzić wątpliwości to raise doubts, to be open to doubt- mam wątpliwości co do jego uczciwości I have (my) doubts about his honesty- mam wątpliwości, czy coś z tego wyjdzie I’m doubtful if a. whether anything will come of it- mieć wątpliwości co do kogoś to have doubts a. misgivings about sb- mieć poważne wątpliwości co do czegoś to have grave a. serious doubts about sth- nie ma co do tego żadnych wątpliwości there is no doubt a. question about it, there are no two ways about it- podawać coś w wątpliwość to cast a. throw doubt on sth [skuteczność, wiarygodność]; to (call into) question, to challenge [decyzję, autorytet]; to (call into) question, to query [zdolności]- podawać w wątpliwość istnienie duszy to question a. doubt the existence of the soul- rozwiać a. rozproszyć czyjeś wątpliwości to dispel a. clear up a. remove sb’s doubts- wszystkie moje wątpliwości rozwiały się all my doubts were dispelled- nie ulega wątpliwości, że jest winny there is no doubt that he is guilty, there is no doubt about his guilt- jego zachowanie zrodziło w niej wątpliwości his behaviour sowed the seeds of doubt a. planted doubt in her mind- zaczęły go dręczyć wątpliwości doubts began to plague him- zaczęły pojawiać się wątpliwości doubts began to surface a. emerge- wątpliwości nurtują/opadają kogoś sb is nagged/overcome by doubt2. sgt (niejednoznaczność) questionable a. dubious nature■ ponad wszelką wątpliwość [udowodnić, wykazać, ustalić] beyond (all) doubt, conclusively- stwierdzono ponad wszelką wątpliwość, że… it has been established beyond doubt a. conclusively established that…- winny ponad wszelką wątpliwość guilty beyond (all) reasonable doubt- był uczciwy ponad wszelką wątpliwość he was absolutely honestThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wątpliwoś|ć
См. также в других словарях:
rozpraszać — ndk I, rozpraszaćam, rozpraszaćasz, rozpraszaćają, rozpraszaćaj, rozpraszaćał, rozpraszaćany rozproszyć dk VIb, rozpraszaćszę, rozpraszaćszysz, rozpraszaćprosz, rozpraszaćszył, rozpraszaćszony 1. «prósząc rozsypywać, rozsiewać, rozrzucać;… … Słownik języka polskiego
rozpraszać się — I – rozproszyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać rozproszeniu, maleć, niknąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyjeś wątpliwości rozproszyły się. Ciemności rozproszyły się. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozwiać — dk Xb, rozwiaćwieję, rozwiaćwiejesz, rozwiaćwiej, rozwiaćwiał, rozwiaćwiali a. rozwiaćwieli, rozwiaćwiany rozwiewać ndk I, rozwiaćam, rozwiaćasz, rozwiaćają, rozwiaćaj, rozwiaćał, rozwiaćany 1. «wiejąc roznieść, rozrzucić coś w różne miejsca, na… … Słownik języka polskiego
